Treść pracy została ujęta w ośmiu rozdziałach. Rozdział pierwszy przedstawia problematykę twórczości w psychologii. Wskazano tu na główne nurty teoretyczne i badawcze opisujące zjawisko. Rozdział drugi jest próbą poszerzenia opisu twórczości w aspekcie kompetencji twórczych. Analizie poddano składniki kompetencji twórczych, a także pojęcia kreatywności, autokreacji i postawy twórczej. Rozdział trzeci dotyczy zagadnień kompetencji twórczych w kontekście funkcjonowania zawodowego jednostki. Zwrócono uwagę na rolę i miejsce tego typu kompetencji we współczesnych organizacjach, procesy innowacyjne, sylwetkę kreatywnego menedżera, a także czynniki środowiska zawodowego stanowiące stymulatory bądź inhibitory działań twórczych. Rozdział czwarty zawiera opis metod stymulowania twórczości jednostek i grup, wypracowanych w ramach psychopedagogiki kreatywności. Ukazano w nim specyfikę metod interaktywnych, ich zastosowanie oraz pełnione funkcje. W rozdziale piątym przedstawiony jest program badań wraz z prezentacją problemów i hipotez, opisem narzędzi, charakterystyką osób badanych i procedury badań. Rozdział szósty zawiera analizę wyników badań, przeprowadzonych na potrzeby weryfikowanych hipotez, zaś rozdział siódmy stanowi interpretację wyników w kontekście dotychczasowej wiedzy w omawianym obszarze. W ostatnim, ósmym rozdziale zawarto wnioski z przeprowadzonych badań wraz ze wskazaniem ich dalszych kierunków, celem wypracowania optymalnego modelu rozwoju kompetencji twórczych. Oczywiście praca nie rości sobie ambicji do odpowiedzi na większość nurtujących badaczy pytań z zakresu twórczości, potwierdza raczej złożoność zagadnienia, jednak uzyskane wyniki badań empirycznych napawają optymizmem i umacniają stanowisko o eksplikatywnym, a nie wyłącznie deskryptywnym charakterze nauki.